Jest znów jak dawniej –pięknie!
20 czerwca br. Warszawa przeżyła swój wielki dzień: nastąpiło długo oczekiwane otwarcie Królewskiej Galerii Rzeźby. Kto pamięta wnętrze Ogrodu Zimowego i Starej Pomarańczarni sprzed czterech lat, ten wie, że służyła ona jako magazyn palm i przypadkowo ustawionych rzeźb, głównie gipsowych. I oto nastąpiła metamorfoza. Dziś po groszku na ścianach nie ma już nawet śladu. Zastąpiły go iluzjonistyczne malowidła przedstawiające elementy architektury na tle włoskiego krajobrazu ze wzgórzami, jeziorem, smukłymi cyprysami i ruinami starożytnych budowli. Na suficie znajduje się błękitne niebo, po którym płyną łagodne obłoki, zaś podłoga to już nie sypki jasny żwir, lecz piękne marmurowe beżowe płyty.
W roku 2011 wykonano w tym pomieszczeniu tzw. odkrywki, żeby sprawdzić, co kryje się na ścianach pod warstwą farby. I wtedy odkryto większe fragmenty malowideł, które pokrywały 60 proc. ścian w Ogrodzie Zimowym i Teatrze Stanisławowskim. Wszystko odsłonięto i poddano konserwacji. A ponieważ istniał zachowany projekt wystroju wnętrz Pomarańczarni, wykonany przez królewskiego architekta Jana Christiana Kamsetzera w latach 1787-88, stąd zadecydowano o rekonstrukcji całości według tego właśnie projektu. I wyszło wszystko wiernie i cudownie!
Malowidła te stanowią ważne tło dla zgromadzonych przez Stanisława Augusta Poniatowskiego marmurowych i gipsowych rzeźb. Jest ich na tej ścianie siedem. Są to m.in. posągi Herkulesa Farnese i Apolla Belwederskiego oraz Laokoona z synami. W tym miejscu należy podkreślić, że król Stanisław August był jednym z najważniejszych mecenasów sztuki i kolekcjonerów w XVIII-wiecznej Rzeczypospolitej. W ciągu ponad 30 lat panowania (1764-1795) zgromadził ogromną kolekcję malarstwa, rzeźby, grafiki i numizmatów autorstwa zarówno polskich, jak i europejskich artystów. I dziś znów te odlewy najsłynniejszych rzeźb świata starożytnego prezentowane są, podobnie jak za jego czasów, na tle bajkowo odtworzonej architektury z idyllicznym włoskim pejzażem.
Lecz program rewitalizacji Łazienek Królewskich to nie tylko Stara Oranżeria, ale także przylegający do niej od południa Ogród Oranżeryjny. Zabezpieczono przebadane mury otaczające ogród, zainstalowano system nawadniania trawników i rabat, powrócono do nawierzchni żwirowych. Przy alejkach stanęły białe drewniane ławki. Podobnie jak za czasów króla ustawione zostały drzewka cytrusowe w drewnianych donicach, a na rabatach zakwitły kwiaty oraz krzewy rododendronów i magnolii.
Prace w Pomarańczarni były możliwe dzięki finansowemu wsparciu z Funduszy Norweskich (18,5 mln zł), środków Kancelarii Prezydenta RP i Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (8 mln zł) oraz specjalnego programu Generalnego Konserwatora Zabytków (2 mln złotych).
