Psychologia i rozwój człowieka Pokaż wszystkie »

Zapraszam serdecznie na Mazury do Mrągowa. Weekend nad jeziorem, który możecie spędzić z nami. Seminarium z hortiterapii odbędzie się w dniach 29-30 listopada.

Seminarium „Hortiterapia jako profilaktyka i wspomaganie procesu terapii w programach społecznych” cieszy się dużym zainteresowaniem, ale nadal są jeszcze wolne miejsca. Do wzięcia udziału szczególnie zapraszamy:

• pracowników administracji samorządowej zajmujących się szeroko rozumianymi zagadnieniami społecznymi,
• pracowników placówek służby zdrowia i zajmujących się opieką socjalną,
• przedstawicieli instytucji i ośrodków  zajmujących  się działalnością terapeutyczną, edukacyjną,
• przedstawicieli organizacji pozarządowych zarówno zajmujących sprawami społecznymi, jak i ekologicznymi,
• osoby zajmujące się programami ekonomii społecznej.

Osoby, które wezmą udział w seminarium, mogą liczyć zarówno na poszerzenie wiedzy nt. hortiterapii, jak i na nabycie umiejętności, które w sposób bezpośredni mogą wykorzystać w swoich miejscach pracy, zwłaszcza w zakresie przyrodolecznictwa, profilaktyki i polityki prozdrowotnej. Nie bez znaczenia będzie możliwość wymiany poglądów i doświadczeń pomiędzy osobami reprezentującymi różne instytucje, pochodzącymi z różnych ośrodków w kraju. Zajęcia seminaryjne mogą okazać się interesujące dla przedstawicieli branży turystycznej, zwłaszcza hoteli, pensjonatów czy SPA, którzy będą mieli możliwość zdobycia wiedzy i umiejętności służących wzbogacaniu albo tworzeniu produktu turystycznego. Poszerzenie standardowych usług turystycznych o nowoczesne elementy hortiterapii może przełożyć się na wzrost zainteresowania potencjalnych klientów.

Kontakt z organizatorem: Zofia Wojciechowska

 Tel. 518921104, e-mail: programpomost@gmail.com

Sekretariat : Hortiterapia.mragowo@gmail.com

 

Pod PATRONATEM „Magazynu Polonia” wiele się dzieje.  W trakcie seminarium  odbędzie się  m.in. pokaz slajdów z zajęć, które prowadziłam z hortiterapii w  odległej Chakasji na Syberii. We wrześniu byłam w FR w Chakasji i odwiedziłam  Chakaskie Centrum Edukacji Ekologicznej, a także wiele innych miejsc. Pracując jako wolontariusz na rzecz Polaków i Mazurów, którzy mieszkają na skraju stepu w mazurskiej wiosce Znamienka i bardzo ważnej dla Mazur ze względu na przeszłość historyczną wsi Aleksandrówce, przez dwa tygodnie stworzyłam materiał dokumentacyjny. Pokażę zdjęcia z zajęć oraz przedstawienia  święta Mazurskiego Plonu oparte na warsztatach hortiterapii i etnobotanice zorganizowane w Znamience na Syberii. Podzielę się refleksją na temat mojej pracy i pomyślimy o pewnym projekcie, o którym opowiem na seminarium. 

Gorąco zapraszam na nasze seminarium. Mazury  to wyjątkowa kraina, a hortiterapia jako interdyscyplinarna dziedzina jest niezmiernie ciekawym przedsięwzięciem. Obecnie podejmujemy działania na rzecz  ustanowienia zawodu hortiterapeuty. Czy wiecie, co to jest hortiterapia? Razem dr Beatą Płoszaj-Witkowską z Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, która podjęła  się pracy nad stworzeniem studiów podyplomowych z hortiterapii, przekazujemy Wam garść informacji:

Hortiterapia to terapia zajęciowa wiążąca się z wykonywaniem prac ogrodniczych, które przynoszą korzyści dla zdrowia i ogólnego samopoczucia człowieka. Łączy w sobie działanie medycyny, psychologii  rehabilitacyjnej, pedagogiki specjalnej, ogrodnictwa i terapii, mając  na celu  poprawę ludzkiego zdrowia. 

Hortiterapia jest terapią  prowadzoną przez wykwalifikowanych terapeutów, wykorzystującą prace ogrodnicze do  celów terapeutycznych i rehabilitacyjnych. Z definicji wynika, że terapia kładzie nacisk na cztery główne elementy, które są jej nieodzowną składową:  pacjent, cele terapii, rośliny, terapeuta. Narzędziem w prowadzonej terapii ogrodniczej są rośliny, wrodzony związek człowieka z przyrodą oraz prace  ogrodnicze. Aktywność pacjentów i wykonywanie przez nich prac ogrodniczych oraz  bierne korzystanie z ogrodu może być tylko częścią programu terapeutycznego. Terapia ogrodnicza przeznaczona jest dla różnych grup pacjentów i stanowi element uzupełniający metody leczenia i rehabilitacji. Hortiterapia to także wiele możliwości rozwoju. Korzenie terapii ogrodniczej  sięgają starożytności, kiedy to lekarze dworscy zalecali spacery po ogrodach członkom rodziny królewskiej cierpiącym na zaburzenia umysłowe. Historyczne ogrody lecznicze były miejscami przeznaczonymi do przywrócenia czystości umysłu, duszy i ciała. Średniowieczne dziedzińce przyklasztorne były miejscami  kontemplacji, uprawy warzyw, owoców, ziół i kwiatów w celach leczniczych. W XIX wieku zaczęto wykorzystywać ogrodnictwo w terapii osób chorych umysłowo. W 1936 roku w Anglii ogrodnictwo oficjalnie uznano za metodę terapii zajęciowej zarówno dla osób z niepełnosprawnością fizyczną, jak i psychiczną. Po raz pierwszy w 1942 roku  przeprowadzono kursy terapii ogrodniczej w Milwaukee Downer Center.

Programy terapii zajęciowej dotyczą osób z różnymi dysfunkcjami, do których zalicza się niepełnosprawności:  fizyczne (spowodowane urazami, wypadkami, paraliżami); sensoryczne (słuch, wzrok); umysłowe i psychiczne (depresje, autyzm, choroba Alzheimera); onkologiczne; geriatryczne; uzależnienia (alkoholizm, narkomania); wykluczenia  społeczne (więźniowie, bezrobotni, bezdomni, mniejszości narodowe, młodociani  przestępcy). Programy terapeutyczne różnią  się od siebie i są uzależnione od zaplecza ogrodniczego, a także od potrzeb i  możliwości uczestników. Możemy je podzielić na trzy grupy: terapeutyczne – opierają się na leczeniu chorób psychicznych, fizycznych i urazów powypadkowych;  zawodowe – podnoszą kwalifikacje zawodowe uczestników, pozwalając na ich zatrudnienie; społeczne – poprawiają komunikację uczestników i wpływają korzystnie na integrację społeczną. Program hortiterapii jest niezwykle przydatny dla osób starszych, gdyż można go stosować na różnych poziomach zdolności fizycznych. Ponadto zmniejsza lub spowolnia proces starzenia oraz występowanie negatywnych zachowań związanych z demencją. Wchodzące programy integracyjne obejmują dzieci i osoby starsze. Właściwie dobrane i przygotowane, są przyjemne i interesujące dla obu stron dzięki określeniu celu, który należy osiągnąć, możliwości uczestników, a także zachęcaniu do wspólnego działania. Programy te pomagają dzieciom kreować dobry wizerunek osoby starszej. Ponadto nie zanikają wartości kulturowe, powiązania historyczne i tradycja, a także zachowania  opiekuńcze w stosunku do osoby starszej. Programy zwiększają u różnorodnych grup społecznych poczucie autonomii, zachwytu, wzmocnienia  interakcji społecznych, stymulacji procesów twórczej ekspresji, a dzięki umożliwieniu kontaktu z naturą mają też wpływ na kształtowanie właściwych relacji z otoczeniem.