Nauka i technika Pokaż wszystkie »

Peridot

Czy ktokolwiek z nas może powiedzieć, że zna doskonale wymowę, urok, czar i całą magię kamieni szlachetnych i naturalnych? Dla każdego człowieka dany minerał ma nie tylko inną zakamuflowanę urodę, ale przede wszystkim wymowę. Od zarania dziejów z ludzkością związane jest poznawanie i wykorzystywanie fantastycznie pięknych cudów natury. Poprzez tysiąclecia trwa nieustanna fascynacja, a i my nadal jesteśmy tym pięknem zauroczeni.

Do tych niezliczonych cudów martwej natury należy peridot. Jego barwa pierwszej, wiosennej zieleni z lekkim odcieniem dojrzałej oliwki, czasami butelkowej tonacji pasuje do każdej karnacji, bez względu na to, w jaki oprawiony jest metal. Peridot oprawiony zarówno w złoto, srebro, miedź, a nawet w żelazo, czy towarzyszący porcelanie, urzeka swoją ciepłą barwą, inspirując do pozytywnego odbioru otaczającego nas świata. Chociaż sam peridot nie zalicza sią do grupy najdroższych kamieni szlachetnych, swoją urodą kusi, czaruje, przyciąga oczy w taki sposób, że chce się nań patrzeć bez końca. Urok ten zawdzięcza ciekawej barwie i wysokiej dwójłomności, która powoduje, że obraz oglądany przez kryształ peridotu widzimy podwójnie.

Przeźroczysta odmiana oliwinu o barwie zielonej, często z odcieniem żółtawym nazywana jest chryzolitem. Nazwa pochodzi z greckiego: khrysos - złoto, lithos - kamień lub też z francuskiego - peridot, którego pochodzenie wywodzi się z arabskiego - faridat - drogi kamień. Oliwiny krystalizują z magm pierwotnych.

Peridot występuje w Birmie, Australii, Brazylii, Rosji, Południowej Afryce, USA, Zairze i Norwegii. Największe złoża oliwinów pochodzą z kompleksu skał wulkanicznych znajdujących się na wyspie Świętego Jana na Morzu Czerwonym. Znalezione i eksploatowane już 3500 lat temu. Stamtąd właśnie pochodzą największe, najpiękniejsze i najbardziej poszukiwane na rynku jubilerskim okazy peridotów. Największy z dotychczas znalezionych miał wagę 310 karatów. Wcześniej peridot wykorzystywany był głównie do zdobienia biżuterii sakralnej i przedmiotów kultu religijnego.

W zachowanych do dnia dzisiejszego łańcuchach, krzyżach, pierścieniach i relikwiach peridoty błyszczą niczym łzy bogów. Sam peridot, chociaż z lekka „nadgryziony zębem czasu” nie utracił nic ze swego uroku, ożywiając te przedmioty swoją arcyciekawą urodą i bezdenną barwą.

Kamień ten, dość często występujący w przyrodzie na szczęście nigdy, nawet w legendach, nie stał się przyczyną nieszczęść związanych z ludzką zawiścią i tragicznymi konsekwencjami. W czasach baroku oliwiny uznawane były za kamienie miłości, ponieważ swoją ciepłą barwą wprowadzały spokój i harmonię pomiędzy bliskich sobie ludzi. Oliwiny astrologicznie przypisane zostały Słońcu i Jowiszowi, dwóm najpotężniejszym i najlepszym planetom, które miały sprzyjać ludziom w ich ziemskiej wędrówce i prowadzić do nieśmiertelności. Słońce to wszechpotężna, życiodajna siła, symbol trwałości, wiecznego ogniska, źródło ciepła i światła na Ziemi, a Jowisz to bóg bogów, bóg jasnego nieba, pokoju i prawa.

Ludziom urodzonym pod znakami Lwa i Ryby peridot sprzyja anonimowo. Słońce wspomaga Lwy, Jowisz otacza opieką Ryby, używając w razie potrzeby pioruna jako broni.

Peridot jest kamieniem miesiąca sierpnia. Ludziom urodzonym w ósmym miesiącu roku uspokaja emocje, pomaga w utrzymaniu równowagi psychicznej, skutecznie wypiera uczucie lęku, zawiści i zazdrości, równocześnie wzmacniając wiarę w siebie. Jego wyjątkowe cechy to rozwijanie intuicji pomocnej ludziom, których zawód wiąże się z niesieniem pomocy medycznej; lekarzom, pielęgniarkom, kierowcom karetek sanitarnych, bioenergoterapeutom, a także ludziom dobrej woli i wielkiego serca. Chociaż tak pozytywne cechy zachęcają do posiadania peridotu, należy pamiętać o jego niepowtarzalnej urodzie, jaką roztacza, służąc wszystkim spokojem, ciepłem stonowanej barwy i zdwojoną przyjemnością w obcowaniu z nim.

Szafir

Chociaż jest już początek XXI-go stulecia zadziwiająca jest nieustanna wiara ludzi w magię skamieniałej terapii. Czy jest to energia kosmosu zawarta w minerałach naszej planety, która działa poprzez promieniowanie i wibracje, czy to tylko siła olbrzymiej autosugestii drzemiącej w człowieku lub coś zupełnie innego, czego umysł ludzki jeszcze nie ogarnął i nie zdefiniował?

Ciągle błądzimy w domniemaniach. Odpowiedzi na tego typu pytania poszukiwane są przez ludzi nauki w pradawnych kulturach. Starożytni uznawali niepisaną prawdę, że wszystko pod słońcem zawiera w sobie siłę i moc uzdrawiającą. Wierzyli, iż energia wielu kamieni ma zbawienny wpływ na poszczególne części ciała zarówno człowieka jak i każdego żywego stworzenia. Od Egipcjan „dowiadujemy się”, że dobór kamieni nie był dziełem przypadku. Jedne minerały służyły poprawie zdrowia, inne wykorzystywano do pielęgnacji i podkreślenia urody. Egipski szafir, znany nam jako lapis lazuli używany był do malowania cieni, podkreślając wyrazistość oczu. Do tego celu służył też malachit, a jego kolor dodatkowo miał działać kojąco na wzrok i dać zdolność jasnowidzenia. Aby nadać skórze blask, wcierano w nią zmielone na pył perły. Rubiny, szafiry i granaty stosowano w różnych postaciach do wzmocnienia ciała i mięśni, a koral do poprawiania krążenia. Szmaragdy miały wspomagać umysł i zaostrzać dowcip, itd.

W dzisiejszych czasach wystarczającym jest skromny i jednocześnie urokliwy szafir, który urodą i blaskiem nie ustępuje najpiękniejszym. Wymowa jego jest otoczona tajemniczą „mgiełką” wynikającą z charakterystycznego jedwabistego połysku. Jest to kamień o całej gamie odcieni niebieskich, od bardzo jasnych błękitów kaszmirowych z regionu Kaszmiru, Birmy i Tajlandii, poprzez jasne z odcieniem fioletu pochodzące ze Sri Lanki, w których ciekłe inkluzje nadają im wspaniały jedwabisty połysk i tę tajemniczą „mgiełkę” podnoszącą walory dekoracyjne.

Z regionu Sri Lanki pochodzą również szafiry barwy żółtej i pomarańczowej, różowe i brązowe oraz szafiry gwiaździste i szafirowe kocie oko. Niezmiernie rzadko wydobywane są szafiry w kolorze pięknej zieleni.

Grupa korundu to rubin i szafir, czyli tlenek glinu. Nazwa wywodzi się z greckiego sapheiros - co w tłumaczeniu znaczy kamień niebieski. Obecność w strukturze korundu niewielkich domieszek tytanu i żelaza w różnych proporcjach, czasem wanadu jest przyczyną całej gamy niebieskich odcieni. Trójwartościowe żelazo daje zabarwienie żółte, żelazo dwuwartościowe - barwę zieloną, domieszka wanadu powoduje odcień fioletowy i wreszcie kolor różowy jest wynikiem zawartości związków chromu. Korund, a więc szafir i rubin 7-krotnie przewyższają twardość topazu. Duże kryształy szafiru znajdowane są rzadko. Rekordową wielkością poszczycić się może znaleziony w1966 roku kryształ szafiru gwiaździstego w Birmie, w rejonie Magog. Ważył 12.6 kg , czyli 63 tysiące karatów. Rejon ten znany był już w XV wieku i do dnia dzisiejszego jest dość ważnym centrum wydobycia i handlu kamieniami szlachetnymi.

W Muzeum Historii Naturalnej w Nowym Jorku znajduje się szafir gwiaździsty - Północna Gwiazda o masie 536ct i czarny szafir o wadze 116ct. Smithsonian Institute w Waszyngtonie posiada w swych zbiorach przepiękny szafir nazwany Gwiazdą Azji - 330ct. Z wyjątkowo dużych szafirów wyrzeźbiono popiersia prezydentów Stanów Zjednoczonych; popiersie Abrahama Lincolna waży 1318ct., wartości ok. 250 tys. dolarów, Georga Washingtona - 1056ct., Thomasa Jeffersona - 1743ct. i Dwighta Eisenhowera - 1444ct. Dwa wspaniałe szafiry; Gwiazda Edwarda i Stuart o masie ok. 104ct. zdobią brytyjską koronę. Inne dwa cejlońskie szafiry, 258ct. i 200ct., są w posiadaniu Diamentowej Fundacji Rosyjskiej. Wyjątkowo urodziwe i unikatowe okazy pod względem prześlicznej barwy, zdobią krzyż koronny Rosyjskiego Imperium i carską broszę.

Szafir podobnie jak rubin był i nadal jest ulubionym kamieniem Wschodu. Jako jedyny spośród wszystkich klejnotów czczony był jako symbol zaklętej mądrości i skarbnica wiedzy wszelakiej. To kamień magiczny czarnoksiężników i wróżbitów. W seansach spirytystycznych służył za „pomost” pomiędzy medium, a światem zmarłych, ponieważ duchy preferowały kolor niebieski. Symbolizował niebiański spokój, miał przynosić posiadaczowi ukojenie, przychylność zarówno bogów jak i otoczenia oraz służył w zwalczaniu grzesznych myśli.

W tradycji ezoterycznej szafir to amulet ludzi ze znaków Strzelca i Ryby, którym patronuje Jowisz, bóg nieba, pokoju i prawa. Swoich „podopiecznych” miał chronić przed nędzą, ślepotą i ukąszeniami węży. Od jego wspaniałomyślności zależało wyzwalanie dowcipu i elokwencji, miał też naprawiać złe obyczaje, leczyć gorączkę, ospę, dżumę, uzdrawiać oczy i wzmacniać serce. Był szczególnym talizmanem mędrców.

Szafir jest kamieniem przypisanym urodzonym we wrześniu i właśnie im ma służyć swoją wszechstronną, uspakajającą szafirową mocą. Ma łagodzić odchylenia psychiczne, stany nerwowe, leczyć reumatyzm, bóle stawów i kości, schorzenia szczęk i zatok, poprawiać osłabiony wzrok.

Ten prześliczny kamień o szafirowo - aksamitnej barwie uczy potęgi myśli i jest przyjacielem zakochanych. To klejnot piękna prawdy, czystości i mądrości. Dla wielu ludzi trzy przecinające się linie, czyli efekt asteryzmu, który występuje w szafirze gwiaździstym symbolizują; Wiarę, Nadzieję i Miłość.