Podróże i turystyka Pokaż wszystkie »

Jeleń wirginijski, jeleń wirgiński (Odocoileus virginianus), zwany również White-tailed Deer, Key Deer, Key Deer Toy Deer, Cariacú, Venado Cola Blanca. Występuje w południowej Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, Meksyku i północnej części Ameryki Południowej aż po Peru. W wyniku introdukcji jelenie wirginijskie można znaleźć także w niektórych regionach północnej Europy. Posiada 38 rozpoznanych podgatunków, z czego 30 żyjących w Północnej i Centralnej Ameryce oraz 8 na terenie Południowej Ameryki. Liczebność północnoamerykańską ocenia się na 20-25 milionów sztuk.

Mimo że zwykle preferuje obszary zalesione z niewielkimi otwartymi przestrzeniami, gatunek ten może się przystosować do życia w bardziej otwartym środowisku – te jelenie charakteryzują się większym porożem.

Polowania na Whitetail są od dawna najbardziej popularne na terenie Stanów Zjednoczonych. Szacuje się, że co roku jesienią poluje na nie 11 milionów myśliwych (www.deer.com).

Długość życia zwierząt szacuje się na około 11-12 lat (czasami do 20). Niestety bardzo rzadko osobniki dożywają tak sędziwego wieku. Wiele ginie pod kołami samochodów, padają na liczne choroby, zabijane są przez naturalne drapieżniki. Średni wiek byka szacuje się na 1,5 do 2,5 lat. Osiągają rozmiar do 6 stóp długości i 3-4 stóp wysokości. Waga waha się od 100 do 300 funtów. Ubarwienie jest zależne od terenu występowania.

 

Okres rui przypada na jesień, zwykle jest to późny październik lub wczesny listopad. Samice rodzą jedno, dwa, rzadko trzy młode w drugiej połowie wiosny, zwykle w maju lub czerwcu. Młode rodzą się z charakterystycznymi białymi plamkami na sierści. Podczas pierwszego lata młode tracą plamki i do zimy osiągają wagę 40-70 funtów. Młode płci męskiej są nieco większe i cięższe od samic. Samce wiosną, po pierwszym roku życia nakładają poroże, a zrzucają je po godach, od późnego grudnia do lutego.

Jelenie żywią się różnorodnymi roślinami – młodymi pędami, liśćmi oraz trawami. Specjalna budowa żołądka pozwala im jeść również grzyby, które są niejadalne dla ludzi. Dieta jeleni zmienia się w zależności od pory roku.

Gatunek jest uznawany za oficjalne zwierzę stanu (state animal) w stanach Arkansas, Illinois, Missisipi, New Hampshire, Ohio, Pensylwania, Michigan, Karolina Południowa i Wisconsin. Sylwetka byka widnieje w herbie i na fladze stanu Vermont. Największa populacja jeleni tego gatunku występuje w stanie Teksas (ponad cztery miliony sztuk). Duże skupiska występują w środkowym Teksasie i w stanach Michigan, Minnesota, Missisipi, New Jersey, New York i Pensylwania (źródło: Wikipedia).