„Kampania wyborcza to walka z falą kłamstw” (część pierwsza)
Kryzysy polityczne, kampania kłamstw i plotek oraz makijaż polityków - oto tematy, które są poruszone w pierwszej części poniższego wywiadu. Z Damianem Norembergiem, specjalistą ds. komunikacji kryzysowej oraz trenerem PR w firmie szkoleniowej MK Communications rozmawia Paweł Rogaliński.
Paweł Rogaliński: - Był pan dotychczas odpowiedzialny za kilka kampanii wyborczych i wizerunkowych. Czy może pan podać jakieś konkretne nazwiska, które udało się panu sukcesywnie wypromować?
Damian Noremberg: - Niestety nie mogę, ponieważ politycy w Polsce wstydzą się faktu, że korzystają z usług specjalistów ds. wizerunku. Nie chciałbym więc urazić żadnego z moich klientów. Mogę jedynie powiedzieć, że pracowałem dla Anny Milczanowskiej, prezydenta miasta Radomska, która obecnie pełni swoją funkcję już drugą kadencję. Ona sama oficjalnie przyznała że ja i Anna Jadachowska, która jest również trenerem, prowadziliśmy całą kampanię.
Jak wygląda przygotowanie do takiej kampanii? Czy promowani przez pana politycy przechodzą np. szkolenia z zakresu rozwoju liderów lub wizerunku i komunikacji?
Na to pytanie trudno jednoznacznie odpowiedzieć, gdyż nie ma konkretnego schematu przygotowania polityka do wyborów. Środowisko piarowców jest stosunkowo zamknięte, więc wymiana wiedzy o mechanizmach działania jest również znacznie utrudniona. Bardzo często jest to więc całkowicie autorska praca. Podejrzewam jednak, że w znacznej większości przypadków pierwszym krokiem jest przygotowanie planu prowadzenia kampanii. Trzeba go ułożyć minimum półtora roku przed wyborami. Następnie, zgodnie z tym rozkładem realizuje się poszczególne zadania. W międzyczasie specjalista prowadzący kampanię przeprowadza różnego rodzaju szkolenia. Polityk musi nauczyć się wystąpień przed kamerą czy też reagowania na pewne trudne sytuacje. Szkolimy taką osobę z retoryki, dobieramy właściwe ubrania, a także robimy makijaż do zdjęć. W przypadku tego ostatniego, największe opory mają mężczyźni, którzy wzbraniają się przed nakładaniem pudru lub fluidu na twarz.
Uważają to za mało męskie...
Mimo wszystko mężczyzna również powinien mieć odpowiedni makijaż do wystąpienia przed kamerą, lub do sesji zdjęciowej. Kosmetyki dają teraz tak duże możliwości... A przecież i tak nikt nie zauważy czy dany polityk ma makijaż czy nie. Za każdym razem muszę jednak długo przekonywać klientów do tego kroku. Należy przy tym podkreślić, że wszystkie tego typu działania podejmowane są znacznie wcześniej przed rozpoczęciem oficjalnej kampanii, aby kandydat, który przystępuje do wyborów, był dobrze przygotowany do kreowania swojego wizerunku.
Co z politykami, którzy mają już określoną wiedzę z zakresu sterowania swoim wrażeniem?
Oczywiście zdarza się, że niektórzy korzystali z usług innych szkoleniowców, ale oczekujemy od nich całkowitego zaufania nam i przyjęcia naszych standardów. Wszelkie strategiczne decyzje podejmujemy jednak wspólnie z naszym politykiem i czasem nasz sztab może chcieć stworzyć wizerunek np. bardzo dobrego menedżera, a klient woli być pokazany jako społecznik, gdyż od lat aktywnie działa na rzecz mieszkańców w regionie. Opracowanie wszystkich tych elementów to ciężka praca, która trwa wiele miesięcy, z czego nie wszyscy zdają sobie sprawę.
Z jakimi trudnościami bądź kryzysami musiał się pan zmierzyć podczas tej pracy?
Najtrudniejszym doświadczeniem jest psychiczne załamanie mojego klienta, czyli polityka, który startuje w wyborach i w trakcie kampanii postanawia wycofać swoją kandydaturę. Słyszę wtedy, że klient nie wytrzymuje rosnącej presji, że jego rodzina też ma już dość ciągłej, nieczystej walki politycznej. Konkurenci w tym czasie nie próżnują i ujawniają intymne, prywatne informacje o naszym kliencie, które generalnie nie są związane z jego pracą.
Chcą w ten sposób wyeliminować swoich rywali...
Całą winą za ten stan rzeczy są obarczani specjaliści od PR-u. Społeczeństwo niestety myli public relations, którym jest prowadzenie „czystej” kampanii wyborczej z tak zwanym czarnym PR-em, który w mojej opinii w ogóle nie istnieje. Public relations to komunikowanie prawdy. Podobnie zdanie mam również o spin doktorach, których głównym celem jest przecież dyskredytowanie przeciwników politycznych.
Czy może pan podać przykład takiej dyskredytacji?
Kilka lat temu podczas wyborów samorządowych środowisko rywala politycznego rozpowszechniało negatywne informacje o naszej kandydatce. Działanie było o tyle sprytnie przemyślane, że przekazywano je ustnie w formie plotki - uniemożliwiało to tym samym pociągnięcie danego polityka do odpowiedzialności.
Jaka to była plotka?
W jednym ze sklepów mój współpracownik usłyszał, że nasza kandydatka kilka lat temu oddała swoje niepełnosprawne dziecko do domu opieki pod Krakowem, ale tuż przed wyborami specjalnie ściągnęła je z powrotem do siebie. Zrobiła to podobno dlatego, że jako matka chorego dziecka wzbudza większą sympatię w oczach wyborców. Cała historia mijała się z prawdą, gdyż w rzeczywistości ma ona czworo dzieci, w tym jedno z zespołem Downa, ale nigdy nie oddała ich do żadnego ośrodka. Podobna sytuacja miała miejsce w przypadku kandydata startującego na posadę prezydenta miasta. Był 35-letnim rozwodnikiem, miał syna. Niestety jego relacje rodzinne wykorzystał urzędujący wówczas prezydent. Również i on posłużył się plotkami i niedomówieniami, oczerniając naszego klienta. Tego typu sytuacje zawsze są bardzo trudne, gdyż ciężko zwalczać kłamstwa. Ludzie lubią plotki, lubią słuchać o pikantnych szczegółach z życia polityków. W takiej sytuacji próby „wybielania” kandydata kończą się stwierdzeniem: „w każdej plotce tkwi ziarno prawdy” czy też „na pewno coś ma na sumieniu”. Kampania wyborcza jest niestety prawdziwą walką z falą plotek i kłamstw.
http://www.rogalinski.com.pl/marketing-2/kampania-wyborcza-to-walka-z-fala-klamstw/
