Polska Pokaż wszystkie »

Stało się. Kilka tygodni temu wybuchła w Polsce, ujawniona przez tygodnik „Wprost”, afera taśmowa, której bohaterami są osoby z najwyższego państwowego świecznika – ministrowie, prezes NBP, dyrektorzy ważnych instytucji, agencji i in. Smutne podsumowanie dwudziestopięciolecia III RP. Smutne i straszne. Niemal kompletnie zawiodły funkcje kontrolne państwa, także dużych ośrodków medialnych, o czym wielokrotnie pisaliśmy. Owszem, nabudowano z unijnych pieniędzy kilometry nowych dróg i torów kolejowych, zbudowano domy, lotniska i in., jednakże równocześnie wiele z tych inwestycji było nietrafionych, choćby zakup włoskich pociągów Pendolino.

Miliardy publicznych pieniędzy zostało zmarnowanych, wiele też rozkradziono. Dotychczas z tego tytułu nie ponosiło się żadnych konsekwencji – ani prawnych, ani politycznych, ani nawet towarzyskich. Okazało się, że nasz kraj nie jest w pełni demokratyczny. O wspomnianych patologiach mówi się i mówić będzie nad Wisłą i w świecie jeszcze przez wiele miesięcy. A ponieważ ta wielka afera ma charakter rozległy, wielowątkowy i rozwojowy, przeto postanowiliśmy – i to już od dziś – sięgać do różnych źródeł prasowych i sporządzać oraz publikować tzw. przeglądy prasy, zamieszczając w nich krótkie i co bardziej interesujące fragmenty ukazujących się artykułów, komentarzy, felietonów, wywiadów, itp. Oto pierwszy z nich.

Tygodnik „Do Rzeczy” z dnia 23.06.14 r., felieton Pawła Lisieckiego zat. „Nadszedł czas dymisji”: „Rządzący tak głęboko uwierzyli w to, iż to co dobre dla Platformy Obywatelskiej jest też dobre dla Polski, że wydawało się im, iż nikt nie zareaguje. Tym razem jednak pierwszy raz na taką skalę ujawniła się dziennikarska solidarność. Polityczna odpowiedzialność za całą katastrofę spada na rządzących i na prokuratora generalnego. W normalnym państwie powinno to po prostu prowadzić do dymisji”.

Portal wp.pl z dnia 23.06.14 r., fragment wywiadu z red. Piotrem Nisztorem, autorem publikacji taśm w tygodniku „Wprost”: „W najbliższym czasie, na przełomie września i października br. ukaże się moja książka Nietykalni – kulisy polskich prywatyzacji. Obszerny fragment będzie dotyczył Jana Kulczyka, który brał udział w prywatyzacji Telekomunikacji Polskiej. W książce znajdą się m.in. wyciągi z kont zagranicznych banków w Liechtensteinie i Szwajcarii oraz niepublikowane nigdy szokujące dokumenty. Będzie to opowieść o grupie polityczno-biznesowej, która wspierana przez oficerów służb specjalnych zarabiała krocie na państwowym majątku”.

Tygodnik „W Sieci” z dnia 23.06.14 r., artykuł Janusza Szewczaka zat. „III RP i kamieni kupa”: „Dotychczas byli w Polsce równi i równiejsi wobec prawa. Za kradzież batonika wartości 99 groszy czy zupy w proszku nawet niepełnosprawny umysłowo może łatwo trafić do więzienia. Za kradzież fabryki lub banku wartości setek milionów, dodrukowanie pieniędzy dla podtrzymania władzy rządzącej partii, za nietrafione wielomiliardowe zakupy, ustawione przetargi, można otrzymać prezydencki order, tytuł lidera biznesu i człowieka roku. Czyżby wreszcie, choć tak bardzo późno, bo po 25 latach z małą przerwą w l. 2005-2006, ale jednak, nadchodziło prawdziwe tsunami?”

Tygodnik „W Sieci” z dnia 23.06.14 r., artykuł Macieja Pawlickiego: „Jeśli po takiej kompromitacji Tusk trwa i chce trwać, to znaczy, że jego przerażenie, co też może się wydarzyć po utracie władzy, przewyższa wszelkie inne uczucia. Podobnie odrywani od stolca byli komuniści w 1970 r. Władysław Gomułka, dekadę później Edward Gierek. Stało się to, gdy za niebezpiecznych uznał ich własny gang”.

„Gazeta Polska Codziennie” z dnia 26.06.14 r., artykuł Krzysztofa Wołodźki zat. „ Albo państwo, albo sobiepaństwo”: „Platforma miała być partią sprawnych technokratów, a okazuje się ugrupowaniem «kieszonkowych makiawelistów», którzy nie mają nawet wielkich celów w głowie, ale
tylko utrzymanie się u władzy i pieniędzy. Ta władza potrzebuje Polski jako własnego folwarku, z którego tyle pożytku, że ma skąd czerpać zyski. Gdyby zabrać ludziom PO ten folwark, poczuliby się
bardzo źle”.

Dziennik „Fakt” z dnia 26.06.14 r., artykuł Marty Linnik zat. „Kubańskie cygara i wódka za 3 tys. dla premiera”: „Jak się okazuje, Tusk tych mocnych nie lubi. Sikorski w rozmowie z Rostowskim niemal rwał sobie włosy z głowy, opowiadając, jak to okazało się, że cygara – które specjalnie sprowadził mu przez placówkę w Hawanie – są dlań za mocne!”.

Dziennik „Gazeta Prawna” z dnia 26.06.14 r., artykuł redakcyjny zat. „Przepraszam, ale zostaję”: „Szef rządu postawił wszystko na jedną kartę i wygrał. Głosami 237 za, przy 203 przeciw, Sejm udzielił wotum zaufania gabinetowi Donalda Tuska. – Ja od jutra w Brukseli muszę mieć pewność, że dysponuję większością, która pozwala mi kontynuować prace w parlamencie jako szefowi rządu i koalicji większościowej – przekonywał wcześniej Tusk. – Bez tego mandatu nie będę skuteczny – zakończył.”

„Gazeta Wyborcza” z dnia 26.06.14 r., komentarz redakcyjny Jarosława Kurskiego: „Premier, składając wniosek o wotum zaufania dla rządu, odwołał się do demokracji. Przejął tym samym inicjatywę, przywrócił stabilność polityczną w Polsce i na chwilę wytrącił oręż z rąk opozycji. Premier zyskał czas, ale jeśli szybko nie wyjaśni afery podsłuchowej, to sama gra na czas niewiele mu pomoże”.

Dziennik „Rzeczpospolita” z dnia 26.06.14 r., komentarz Dominika Zdorta zat. „Tusk już nie odzyska autorytetu”: „Obecny rząd oraz jego szef, po tym, co usłyszeliśmy na ujawnionych przez «Wprost» nagraniach, nie odzyska już raczej międzynarodowego autorytetu i społecznego zaufania.
I najbardziej winni są ci, którzy w podsłuchiwanych rozmowach dopuszczali się składania skandalicznych propozycji i dobijania obrzydliwych targów”.

Dziennik „Rzeczpospolita” z dnia 26.06.14 r., artykuł Piotra Zaręby zat. „PiS zachowuje się racjonalnie”: „Absurdalne jawią mi się pretensje, że opozycja nie mówi jednym głosem. Jak Kaczyński ma mówić jednym głosem z Palikotem, Millerem i Piechocińskim, skoro strategie każdego z tych przywódców są zupełnie inne?”.