Złotowy zawrót głowy
W sobotę 15 lutego br. po Warszawie krążył taki dowcip: Kamil, Justyna i Zbyszek stoją przy kiosku ruchu. Kamil zamierza kupić gazetę, ale ponieważ brakuje mu złotego, zwraca się do Justyny: pożycz mi złotego! – na co ona odparowuje mu: znowu ja, pożycz od Zbyszka… oczywiście panczenisty, Zbyszka Bródki. Kawał, po zdobyciu przez Kamila Stocha drugiego złotego medalu, stał się już nieaktualny, niemniej dowodzi, iż ukontentowani rozwojem wydarzeń w Soczi rodacy mają dobre humory i czują dowcip! Także w Kasinie Wielkiej sympatycy Justyny Kowalczyk już nie mogą doczekać się przyjazdu królowej polskich gór, zaś w Zakopanem miejscowi górale gromko upraszają: otwierajcie serca, otwierajcie wrota, bo wiozą Kamila ze samego złota…
27-letni Kamil Stoch nie zapomina o tych, którzy mu w życiu pomagali. Tuż po zwycięstwie w olimpijskim konkursie powiedział: „Dziękuję wszystkim, którzy pomogli mi osiągnąć ten sukces. Oni wiedzą, o kim myślę”. Odniósł te słowa do ludzi z podhalańskiego Zęba, rodzinnej wsi mistrza położonej tuż obok Gubałówki. Rok temu starosta tatrzański, Andrzej Gąsienica-Makowski, po przyjeździe skoczka ze złotym medalem mistrzostw świata, wręczył mu ciupagę i czapkę harnasia. Czym zostanie uhonorowany w tym roku, zobaczymy.
Trener Kamila, Łukasz Kruczek, jest dumny ze współpracy z nim. Powiada, że bywa nerwusem, jednakże szybko się uczy i jest zawodnikiem, który wszelkie korekty wprowadza natychmiast. Nie interesuje go też olbrzymia feta, jaka spadnie na niego po powrocie do kraju. Wolałby uniknąć tych rzeczy, ma jeszcze sporo do zrobienia i wywalczenia. Na wielkie spotkania – powiada – przyjdzie czas po skończonym sezonie. Podobnie reaguje Justyna Kowalczyk. Zapytana o to, co będzie robić po zakończonej karierze, najczęściej odpowiada, że na razie biega i… będzie biegać. Strażak, Zbigniew Bródka, też. Jest on nie tylko utalentowany i uparty, ale także empatyczny. Widząc, iż zdobywca srebrnego medalu w tej samej konkurencji, Holender, bardzo przeżywa, że nie zwyciężył, Zbyszek podszedł do niego i go za to przeprosił. Trudno powiedzieć, czy mogłoby się to zdarzyć odwrotnie.
I Justyna, i Kamil bardzo ciężko sobie zapracowali na ten sukces. Ona biega dłużej, on skacze krócej. Ją znamy prawie jak Agnieszkę Radwańską, także z reklam w telewizji i plakatów. Jego rozpoznajemy trudniej, lecz udział w olimpiadzie w Soczi pozwoli lepiej ukształtować sobie opinię o nim. Wiemy już, że ładnie się prezentuje, podkreśla przywiązanie do ojczyzny (emblematy lotnictwa na kasku) i religii. Ma też piękną żonę, Ewę, która jest jego menedżerem. Według różnych sondaży Kamila rozpoznawało dotychczas 21 proc. Polaków. Obecnie to się zmieni.
Ulegnie zmianie także jego sytuacja finansowa. Od samego związku sportowego dostanie za dwa medale 240 tys. złotych, a jeszcze większe pieniądze otrzyma od sponsorów. Ci będą się teraz o niego bić. Bohater narodowy – to budzi bardzo dużo pozytywnych emocji, stąd ten transfer ze sportowca na markę wydaje się wręcz pewny. O ile Justyna Kowalczyk zgarnia rocznie z reklam od jednego z banków milion złotych, o tyle wartość reklamowa naszego skoczka może sięgnąć nawet półtora miliona złotych i będzie rosła wraz z następnymi jego sukcesami.
To czwarty medal Polaków w Soczi. W historii Zimowych Igrzysk Olimpijskich łącznie zdobyliśmy osiemnaście krążków. Na najwyższym stopniu podium, oprócz Stocha, stawali Wojciech Fortuna w konkursie skoków w 1972 roku w Sapporo na dużej skoczni, Justyna Kowalczyk w biegu na 30 km techniką klasyczną w Vancouver i na 10 km techniką klastyczną w Soczi oraz Zbigniew Bródka w łyżwiarstwie szybkim w Soczi w biegu na 1500 metrów.
