Jak zadbać o kręgosłup dziecka?
O tym, czy kręgosłup będzie poprawnie spełniał swoje funckje decydują pierwsze lata życia! Mocny kręgosłup z jego naturalnymi krzywiznami stanowi prawdziwy filar zdrowia na całe życie.
Kręgosłup dziecka
Dziecko w okresie niemowlęcym głównie leży. Ale wtedy też kształtuje się jego układ kostny. Ważna jest więc pozycja, jaką przyjmuje podczas leniuchowania. Nie powinna być ciągle ta sama. Póki dziecko nie umie jeszcze samo przekręcać się z boku na bok, musisz mu w tym pomagać. Leżąc na brzuszku, będzie po jakimś czasie coraz wyżej unosiło główkę, żeby obserwować i poznawać otaczający je świat. A to idealna gimnastyka dla kształtującej się właśnie tzw. krzywizny piersiowej. Kładąc niemowlę na plecach, nie zapominaj o podłożeniu mu pod główkę małej poduszki. Musisz również zwrócić uwagę na ubiór - nie może on krępować ruchów niemowlęcia. Musi być nieco luźniejszy. Małe dzieci są niezwykle energiczne, a wykonywane przez nie ruchy - nawet zupełnie nieskoordynowane - są najlepszą gimnastyką dla układu kostnego.
Raczkowanie - ważny etap rozwoju dziecka
Nic na siłę! Nie należy podpierać dziecka poduszkami, by pochwalić się dziadkom, jak sprawny jest ich wnuk. To prawdziwa katastrofa dla kręgosłupa! Jeśli dziecko jest silne i ciekawe świata, możesz je 2-3 razy dziennie na 20-30 minut sadzać w foteliku-leżaku. W nim kręgosłup przyjmuje kształt litery C, co nie wpływa na niego niekorzystnie. Pamiętaj, by nie zmuszać malca do zbyt wczesnego stania i chodzenia. Tak naprawdę najlepsze jest jak najdłuższe raczkowanie. Jeśli malec pełza, a potem raczkuje, może to robić nawet do 12.-14. miesiąca życia. Z badań Centrum Rehabilitacji w Konstancinie wynika, że ponad połowa młodych pacjentów ze skoliozą (bocznym skrzywieniem kręgosłupa) nigdy nie raczkowała. I nie kupuj mu tzw. chodzika. W nim dziecko nie chodzi, ale podskakuje - nabiera więc złych nawyków.
Spacery w wygodnych butach
Najpierw w wózku - wielu rodziców wybiera tzw. spacerówkę, kierując się własną wygodą. Bo jest lekka, składana. Ale dla kształtującego się kręgosłupa ważne jest, by wózek był w miarę szeroki i miał regulowane oparcie. To umożliwia dziecku zmianę pozycji, np. gdy zmęczone zasypia. Lekkie “parasolki” mogą być wykorzystywane okazjonalnie, na krótkich trasach, np. do sklepu. Potem są pierwsze buty - mają ogromne znaczenie. Gdy malec zacznie schodzić z wózka i dreptać, musi mieć dobrze wyprofilowane buciki. Kupując je, nie kierujmy się modą. Dobre buty powinny być w miarę luźne (ok. pół centymetra luzu przed paluchem) i z usztywnionym zapiętkiem stabilizującym stopę. Lepiej, gdy sięgają za kostkę (i są sznurowane) oraz mają elastyczną, grubszą podeszwę, która zamortyzuje wstrząsy w czasie skoków czy biegania. Pamiętaj, aby bez konsultacji z ortopedą nie kupować bucików z wkładką ortopedyczną. Przeznaczone są one dla dzieci z rozwijającym się płaskostopiem. U innych mogą zrobić więcej złego niż dobrego.
Niezbędne dla dziecka - ergonomiczne biurko i krzesło
Pierwszy “sprzęt roboczy” dziecka to stołek z blatem. Niemowlę jest w nim bezpieczne i ma dobrze podparty kręgosłup. Możemy więc uczyć je samodzielnego jedzenia. A gdy przyjdzie czas na biurko, pamiętaj, że koniecznie musi być ono dopasowane do wzrostu dziecka. Dobrze jest, gdy ma uchylny blat, umożliwiający inne ustawienie, gdy malec np. rysuje czy lepi z plasteliny. Krzesło powinno być dość miękkie, z podłokietnikami (łokcie nie mogą “wisieć”) i z regulowaną wysokością siedziska, by stopy dotykały podłogi. Oparcie koniecznie wysokie i lekko wygięte na wysokości lędźwiowego odcinka kręgosłupa. Jeśli dziecko siedzi przy komputerze, monitor musi być ustawiony na wprost jego twarzy - jeśli stoi z boku, wymusza przyjmowanie nienaturalnych pozycji.
Odpowiedni tornister lub plecak dla dziecka
W dzisiejszych czasach już przedszkolak musi nosić na zajęcia różne rzeczy. Jeśli zabiera coś ze sobą, powinien to nieść w plecaku. Jeszcze “ciężej” mają dzieci chodzące do szkoły. Dlatego ich tornister czy plecak powinien mieć szerokie regulowane szelki oraz usztywnioną część przylegającą do pleców. I nie pozwalaj mu nosić ciężarów ponad miarę. Jeżeli dziecko musi coś podnosić, ucz je, by robiło to na ugiętych kolanach. To nawyk, który procentuje do późnej starości.
